Dormida, navegando entre un mar de sueños extraños descanso en mi cama. Confusa, mi cabeza da vueltas en un espiral que nunca acaba. Avergonzada, me gustaría ser mejor en algo que me falta mucha práctica. Feliz, he reído sin parar todo el día entero.

Durmiendo, inspiro y expiro pausadamente, siento mi corazón latiendo, mi cuerpo inerte. Confundiendo, mis pensamientos navegan a una velocidad inalcanzable chocando unos con otros danzando un vals que solo ellos saben bailar. Avergonzando, me equivoco una y otra vez, fallo sin parar y mi orgullo se resiente. “Feliceando”, río y amo la vida que me rodea, sonriendo existo.

 

 

Ann Rubio Dia a dia , , , ,

Deixa un comentari

L'adreça electrònica no es publicarà. Els camps necessaris estan marcats amb *